کتاب کوچه: حرف آ
آسید عباس هم با من کومک کرد!
بیتی است که مصرع دومش این است:
که طبعش در غزلبندی‌ست هموار!
مقطع غزلی است که ظاهراً دو نفر با هم آن غزل را گفته‌اند و از این‌رو اسم هر دو بایددر تخلص بیاید. – مثل را در جایی گویند که کاری ناچیز را چند نفر به انجام برند، و بدان نیز فخر آرند.
[ع. ا. دهخدا، امثال و حکم]
|| سیّد را در تداول سِد (بر وزن دِل) و سِید (بر وزن سِیل) تلفظ می‌کنند.
