جولیو رگاندی (Giulio Regondi) در سال 1822م. (و بر طبق برخی منابع شاید در 1824) در جنوای ایتالیا به دنیا آمد. پدرش جوزپه رگاندی (Giuseppe Regondi) اهل میلان ایتالیا و مادرش اصالتاً آلمانی بود. در همان سنین کودکی مادرش را از دست داد و پدرش سرپرستی او را برعهده گرفت؛ و از همان کودکی با جولیو به سختی به تمرین گیتار می‌پرداخت، که موجب شد جولیو رگاندی در هفت سالگی کنسرت‌های خود را شروع کند. جولیو همراه پدر به نقاط مختلف اروپا سفر می‌کرد و با هم کنسرت اجرا می‌کردند. جوزپه همیشه می‌گفت: جولیو موتسارت جدید برای گیتار است و من نقش لئوپلد (Leopold) [پدر موتسارت] را دارم. با این حال جولیو رگاندی بعدها می‌گوید: جوزپه هیچ‌گاه پدر واقعی من نبود.
اوج موفقیت رگاندی در لندن بود، جایی که پاگانینی او را شنید. شهرت و اعتبارش در لندن تقویت شد و تقریبا در تمامی نقاط انگلستان کنسرت داد.
وقتی رگاندی فقط دوازده سال داشت، جوزپه که یک قمار باز بود، تمام پول‌هایی را که جولیو از راه کنسرت کرده بود برداشت و فرار کرد و جولیوی دوازده ساله با سازش، تنها و بی‌پناه در لندن ماند؛ به همین دلیل، جولیو هیچ‌گاه از جوزپه به عنوان پدر واقعی خود یاد نکرد. اما طبع لطیف و بخشنده رگاندی باعث شد هنگامی که جوزپه در چهل‌ویک سالگی رگاندی به سمت او بازگشت او را پذیرفته و از او تا زمان مرگ مراقبت کند.
جولیو رگاندی در چهل‌ونُه سالگی درششم ماه مِی سال 1872م. درگذشت و در قبرستان کاتولیک‌ها به خاک سپرده شد. او بعد از مرگ تا مدتها به دست فراموشی سپرده شده بود. در سال 1995م. آثار جولیو رگاندی کم‌کم شناخته و توسط سایمون وینبرگ (Simon Wynberg) مجموعه دَه اِتود او برای گیتار منتشر شد.
مدولاسیون‌های بی‌نظیر و هارمونیزاسیون‌های استادانه، آثار رگاندی را فراتر از گیتار نشان داد، آثاری که در آنها نوعی آزادی، رهایی و گفتمان وجود دارد. آثاری که فراتر از تکنیک‌های قراردادی هستند. آثاری که در آنها خبری از کِبر و غرور نیست.
یکی از شاهکارهای او نوکتورن رویا (Nocturne Reverie) است. این قطعه زیبا را با اجرای نوازنده‌ی آمریکایی، دِیوید استروبین با هم می‌شنویم.
برای دریافت این اثر زیبا اینجا را کلیک نمایید.
رشته خیال
