در دنیای ما عشق تقریباً تجربه‌ای دست نیافتنی است. همه چیز علیه عشق است: اخلاقیات، طبقات، قوانین، نژادها و حتا خود عشاق. زن برای مرد همیشه آن «دیگری» بوده است، ضد و مکمل او. اگر جزئی از وجود ما در عطش وصل اوست، جزء دیگر _ که به همان اندازه آمر است _ او را دفع می‌کند.
دیالکتیک تنهایی - اوکتاویو پاز
انسان تنها «به دست خدا منزوی شده است»؛ تنهایی هم جرم ما و هم بخشودگی ماست. مجازات ماست اما در عین حال بشارتی است بر اینکه هجران ما را پایانی است. این دیالکتیک بر همهی زندگی بشر حکمفرماست.
دیالکتیک تنهایی - اوکتاویو پاز
یکی از بزرگان گفت پارسایی را چه گویی در حق فلان عابد که دیگران در حق وی به طعنه سخن‌ها گفته اند گفت: «بر ظاهرش عیب نمی‌بینم و در باطنش غیب نمی‌دانم.»
هر که را جامه پارسا بینی
پارسا دان و نیکمرد انگار
ور ندانی که در نهانش چیست
محتسب را درون خانه چه کار
گلستان سعدی - باب دوم: در اخلاق درویشان
لطفا روی خط عابر پیاده پارک نکنیم. لطفا بین خطوط رانندگی کنیم.
می دانم خیلی ساده است و بارها گفته اند اما کار از همین سادگی ها خراب است.
ببندم شال و میپوشم قدک را
بنازم گردش چرخ و فلک را
بگردم آب دریاها سراسر
بشویم هر دو دست بی نمک را
