سخن روز

روزی به دلبری نظری کرد چشم من
زان یک نظر مرا دو جهان از نظر فتاد

سعدی

سخن روز

A woman is like a tea bag; you never know how strong it is until it's in hot water.

_ Eleanor Roosevelt

زن شبه به چای کیسه‌ای است؛ از قدرت آن هیچ نمی‌دانید تا آنکه در آب داغ قرار بگیرد.

_ النور روزولت

گروه ترجمه قلم زرین

سخن روز

اگر قادر نیستید هم بترسید و هم عاشق باشید، پس بهتر است ترس را برگزینید.

نیکولو ماکیاولی

گروه ترجمه قلم زرین

شهر ما، خانه‌ی ما!

شهر ما، خانه‌ی ماست؟!؟!

خیلی وقت است که این جمله را بهتر است به شکل سوالی بپرسیم و در پاسخ با چشمانی گرد شده و سری که در حین گفتن پاسخ به پایین می‌افتد بگوییم «واقعاً؟!»

بله واقعاً! جای تعجب هم دارد. چون نیک بنگریم همه تزویر می‌کنیم و شهر برای عده‌ای از ما دیگر حکم خانه ندارد. راه می‌افتیم از خانه می‌رویم بیرون و هرجا که بتوانیم آشغال می‌ریزیم: انواع و اقسام قوطی‌های نوشیدنی روی سطح آب دریاچه‌های مصنوعی داخل پارک‌ها و رودخانه‌ها و جوی‌های حاشیه‌ی شهرها (در اصفهان می‌توان این منظره رنگارنگ تهوع‌برانگیز را در کنار مادی‌ها و حاشیه‌ی زاینده‌رود به راحتی مشاهده کنید.) و ... . هنوز هم هستند آدم‌هایی که فکر می‌کنند فقط خودشان انگشت دارند: با یک دست زنجیز می‌چرخانند و با دست دیگر به سرعتی فراتر از سرعت نور تخمه می‌شکنند و سیگار می‌کشند و می‌ریزند سرکوچه و پای درخت!

اینجا ایران است، سرزمین ریاکاری! گفته شده است: نظافت از ایمان است. اما عطرشان بوی عرق زیربغل است، با مسواک قهرند، خمیردندان را نجس می‌دانند، صابون که دیگر گناه کبیره است (گلنار باشد که دیگر واویلا)، شامپو تحریک کننده است (شما بگویید چه چیزی تحریک کننده نیست؟)، تیغ جنگ با خداست، آرایشگاه هم مثل خمس و زکات که هیچ کس نمی‌دهد، کسی حتا به فکرش هم نیست و هزار و یک چرک دیگر.

محال است در پارک قدم بزنی و در فاصله‌ی پنج سانتیمتری هر سطل آشغال یک پوسته‌ی چیپس یا پفک یا بطری نوشیدنی یا ظرف یکبار مصرف غذا نبینی. من حتا نمی‌دانم چرا در برخی شهرها دو سطل آشغال مجزا برای پسماندهای خشک و تر وجود دارد و تازه هر روز هم پلاستیکشان را هم عوض می‌کنند. واقعاً تمیز بودن این همه سخت است؟ ما ملتی هستیم که رنج حمل قوطی‌ها و بسته‌های پر را تا مرحله‌ی آخر به جان می‌خریم و همین که دیگر به دردمان نخورد در اولین فرصت از شرشان خلاص می‌شویم اما حاضر نیستیم یک قدم بیشتر برداریم و آن را در سطل آشغال بیندازیم.

همه‌ی این ولنگاری‌ها را انجام می‌دهیم بعد تا تقی به توقی می‌خورد می‌گوییم چرا سیل آمد چرا زلزله شد، صاعقه کجا بود و ... . آخرش هم کی بود کی بود من نبودم. شما برو بشین پیش یکی و هی سقلمه‌های کوچک و بزرگ نثارش کن. اولی را رد می‌کند، دومی را با نگاهی چپ‌چپ جواب می‌دهد، برای سومی فحشی لایت نثارت می‌کند و دیگر وقتی دید انکار شما کِرم داری چنان جوابت را می‌دهد که برق از تمام حفرات پیدا و پنهانت می‌پرد و حالا برو فیوز را پیدا کن. خب قصه خیلی ساده است، ما نشسته‌ایم وردست طبیعت مهربان و هی آت و آشغال پخش و پلا می‌کنیم. طبیعت بیچاره چقدر ندید بگیرد و بزرگی کند؟ دو تا صاعقه می‌زند، شش ماه ریزگرد می‌فرستد، کمربند آشتفشانی‌اش را فعال می‌کند و زلزله راه می‌اندازد، شاید ما درس عبرت بگیریم. اما زرشک! ما چهارتا جک می‌سازیم و با لبخندی به پهنای دنده‌مان به کارمان ادامه می‌دهیم.

کتاب‌چین

باوقار. یه کلمه‌اس که واقعاً ازش متنفرم. و اون کلمه‌ی «متظاهره». هربار که می‌شنومش می‌خوام بالا بیارم. (بخش دوم، برگه 22، پاراگراف چهارم)

...

یکی از مهمترین دلایلی که الکتون‌هیلز را ترک کردم این بود که اونجا آدمهای متظاهر منو محاصره کرده بودن. والسلام.(بخش دوم، برگه 27، پارگراف پایانی).

ناطور دشت - نوشته: جی. دی. سلینجر

برگردان: سالومه خدابخشی

کاری از گروه مترجمین قلم زرین

کتاب تازه

گروه ترجمه قلم زرین تقدیم می‌کند:

1. زندگی بی دغدغه‌ی آمریکایی - نوشته: فیلیپ راث - برگردان: سالومه خدابخشی

2. ناطور دشت - نوشته: جی. دی. سلینجر - برگردان: سالومه خدابخشی

3. یک جفت چشم آبی - نوشته: توماس هاردی - برگردان: صادق زمانی

سخن روز

اگر حقیقت را بگویی، لازم نیست همه چیز را به خاطر بسپاری.

مارک تواین

گروه ترجمه قلم زرین

سخن روز

انسان برای شکست ساخته نشده است. انسان را می‌توان از میان برد اما نمی‌توان شکست داد.

ارنست همینگ‌وی

گروه ترجمه قلم زرین

جان من است او ...

تقدیم به همه مادران مهربان سرزمینم

به‌ویژه مادرهای خوب و نازنینم

سخن روز

اتاق بدون کتاب به جسم بی جان شباهت دارد.

مارکوس تولیوس سیسرو

گروه ترجمه قلم زرین