اگر بی‌شرمی و حماقت اکثر انسانها را در نظر بگیریم، به این نتیجه می‌رسیم که کسی‌که دارای هرگونه برتری است، باید تفاوت خود و دیگران را مدنظر داشته باشد تا دیگران آن را به کلی فراموش نکنند؛ زیرا اگر چنین کسی از روی پاکی و خوش‌قلبی، امتیازات خود را نادیده بگیرد و با آنان طوری بیامیزد که گویی در ردیف آنهاست، باور می‌کنند و با او مانند هم سنخ خویش رفتار می‌کنند.
این نکته را به‌ویژه به کسانی توصیه می‌کنم که دارای بالاترین مزیّت: یعنی مزیّت واقعی هستند که عبارت است از خصوصیات برتر شخصیتی. زیرا این‌گونه مزیّت، مانند مدال افتخار و عنوان نیست که مردم آن را دائم ببینند یا درباره‌اش بشنوند و فراموش نکنند:
وگرنه مکرّر خواهید دید که سفیه به عاقل آموزش می‌دهد.
[#آرتور_شوپنهاور - در باب حکمت زندگی؛ صفحه 82]
