شوخی راه‌راه نوعی شوخی فرهنگی است که رنگ و لعابی از جنس نظم و قانون دارد. این راه‌راه‌های خنده‌آور همان خطوط عابر پیاده در کشور ما هستند. یک شوخی بی مزه که از یک طرف خیابان و از مقابل یک پل یا چیزی شبیه به آن شروع می‌شود و در طرف دیگر به جوی یا میان شمشادهای کنار خیابان منتهی یا به طور کلی توی باقالی‌ها گم می‌شود. یعنی نه سر دارند و نه تَه. در اینجا این سوال پیش می‌آید که ما کجایمان سر و ته دارد که خطوط عابر پیاده‌مان سر و ته داشته باشد. از حق نگذریم، یک جاهای از دستمان در رفته است و سر و ته نیمه محو و نامشخصی از این خطها پیداست که آن هم به چشم کسی نمی‌آید چرا که معمولاً دو خط از سر و دو خط از ته دیده می‌شوند اما بقیه خطوط زیر بدنه‌ی ماشین‌‌هایی که پشت چراغ قرمز ایستاده‌اند پنهان است. خب به هر حال درست نیست وقتی دو سه تا از این شوخی‌ها جدی از آب در می‌آیند نان بقیه شوخی‌ها آجر کنند و چاره در ندیدن شتر است.
خب بگذریم ...
شما هم یک جوری این شوخی مرا زیرسبیلی رد کنید.
