از کوچه بامداد

آنچه محظوظ کند جان را

۳ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «دوئت» ثبت شده است

ملاقات با کاسپار مرتز

یوهان کاسپار مرتز در 17 آگوست 1806 در پایتخت اسلواکی (Pozsony لهستان یا Bratislava کنونی) در خانواده­ای فقیر به دنیا آمد. او از همان نوجوانی گیتار و فلوت را به خوبی  می‌نواخت و در همان سال‌ها برای امرار معاش ناچار به تدریس موسیقی روی آورد.

در سال 1840 زادگاه خود را به مقصد وین ترک کرد؛ جایی­که توانست بزرگانی چون Anton Diabelli، Mauro Giuliani، Wenceslaus Matiegka و Simon Franz Molitor را ملاقات کند.
او یک ویرتوز بود و با کنسرتی در سال 1840 در وین توانست خود را به جامعه­ی هنری وین معرفی کند. این کنسرت تحت حمایت ملکه Carolina Auguesta برگزار شد و برای مرتز موفقیت بسیاری  را به ارمغان آورد. او در سال 1841 تورهایی در سرتاسر اروپا برگزار کرد و به اجرای کنسرت در اتریش، هلند، روسیه، برلین و درسدن (Dresden) پرداخت.

در درسدن با Josephine Plantin - پیانیست  کنسرت - آشنا شد و در سال 1842 در پراگ با او ازدواج کرد. در همین سالها Tobias Haslinger به انتشار آثار او مبادرت نمود. او در تورهای مختلف خود به­صورت سولو و نیز به صورت دوئت با همسرش برنامه اجرا می­کرد.

ژوزفین نقل می­کند که در یکی از تورهای‌شان در سال 1855 گمرک به مرتز به­ عنوان قاچاقچی وسایل موسیقی مشکوک می­شود. زیرا او نه تنها دو گیتار با خود حمل می­کرد، بلکه مقدار بسیار زیادی سیم نیز همراه خود داشت. مرتز این‌گونه توضیح داد، که او روش جدیدی در نواختن گیتار دارد و با ناخن ساز می‌زند. این کار صدای قوی‌­تر و شفاف­‌تری ایجاد می­کند ولی از طرف دیگر باعث می­شود سیم­ها زودتر پاره شوند.

در سال 1846 او تقریبا تا پای مرگ پیش رفت. آن‌هم بر اثر مصرف زیاد دارویی که برای ناراحتی اعصاب او تجویز شده بود. پس از 18 ماه و با پرستاری همسرش توانست سلامت خود را دوباره به­دست آورد و در سال 1848 دوباره کنسرت دهد. بعضی معتقدند کارهای او به میزان بسیار زیاد متأثر از قطعات رومانتیکی است که همسرش در طی این دوره­ی بیماری برای او می­نواخته است. او از موسیقیدانانی که برای پیانو می­نوشتند از جمله از شوپن، شوبرت، شومان و مندلسون، بسیار الهام گرفت.

قطعه‌ای که برای این بخش در نظر گرفته شده است، قطعه‌ای است با نام Elegy یا مرثیه. Elegy فرمی نوستالژی‌گونه است که در هنر و ادبیات وجود دارد و به نوعی بیان غم از دست دادن یا دوری از یک دوست یا چیزی در گذشته است.

با هم قطعه‌ی Elegy ساخته کاسپار مرتز را با اجرای مارک اشمیت آلمانی می‌شنویم.

Elegy by Johann Kaspar Mertz – Mark Schmidt

برای دریافت این قطعه، کلیک نمایید.

۲ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
صادق زمانی

ملاقات با دوئت گیتار و پیانو

آهنگساز آنتون دیابلی (Anton Diabelli) برای همه‌ی موسیقی‌دوستان نامی آشناست. او استاد آهنگسازی بتهوون بود. دیابلی کارهای سولوی بسیاری برای گیتار نوشت و همچنین دوئت‌هایی برای گیتار و پیانو. او تلاش کرد در این دوئت‌ها بالانسی کامل و ایده‌آل بین گیتار و پیانو به‌وجود آورد.

توجه کنید که در آن زمان تقویت‌کننده‌ی صدا وجود نداشت و اگر قرار بود سازی مانند گیتار در برابر پیانو قرار بگیرد و صدای آن در صدای پیانو حل نشود باید در جایگاه صحیحی قرار می‌گرفت. دیابلی این کار را با نهایت دقت انجام داد و بالانسی عالی بوجود آورد؛ او حتی نوع نشستن نوازنده‌ها را نیز طراحی کرد، و جایگاه گیتار را نسبت به پیانو کمی جلوتر تعیین کرد.

توضیح: دوئت یه به فارسی «دو نوازی» نوعی فرم اجرایی است که در آن قطعه‌ای برای دو نوازنده نوشته یا تنظیم می‌شود. این دو نوازنده گاه سازی یکسان و گاه دو ساز متفاوت را می‌نوازند.

برای شنیدن اولین موومان از سوناتین برای گیتار و پیانو ساخته آنتون دیابلی کلیک کنید.

نوازندگان:

گیتار: الکساندر مارتینوف

پیانو: الکسی پارشن

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
صادق زمانی

ملاقات با پاگانینی

نیکولو پاگانینی

نیکولو پاگانینی (Niccolò Paganini) آهنگساز و نوازنده بزرگ ایتالیایی بود که در فاصله‌ی سال‌های 1840-1720 می‌زیست. او علاوه بر اینکه یک ویولونیست بزرگ بود، گیتاریستی بزرگ نیز به حساب می‌آمد. می‌گویند او به خاطر علاقه‌ی معشوقه‌اش به صدای گیتار، سه سال تمام ویولون را کنار گذاشت و به یادگیری گیتار پرداخت. اما این فقط یک شایعه است؛ و او به هر حال سه سال به یادگیری نوازندگی گیتار پرداخت. پاگانینی در آن روزها تبدیل به اسطوره شده بود.

در یکی از کنسرت‌ها سیم‌های ویولون او یکی‌یکی پاره شد تا اینگه پاگانینی ماند و ویولونی که تنها یک سیم داشت. او با همان یک سیم کنسرت را ادامه داد و قطعه را بدون نقص به پایان رساند؛ غوغایی به پا شد، صدای تشویق‌ها قطع نمی‌شد و مردم به شدت هیجان‌زده شده بودند. فردای آن روز، روزنامه‌ها تیتر زدند: «از این پس کسی بهتر از پاگانینی ویولون می‌نوازد که بتواند ویولون بدون سیم را به صدا درآورد.»

او در نوازندگی به مهارتی رسیده بود که بدخواهان برای زیر سوال بردن پاگانینی می‌گفتند: ما هنگام اجرای او دستان شیطان را می‌بینیم.

قطعه‌ای که در ادامه خواهیم شنید، فینال از سویئت بزرگ در لا ماژور اثر پاگانینی است که از اساس برای دوئت گیتار و ویولن نوشته شد. اما پاگانینی از سر مزاح با دوست خود لوئیجی لینیانی بخش مربوط به ویولن را به شیوه‌ای نوشت که هنگام اجرا صدایی مضحک و ناکوک می‌دهد. از این‌رو امروزه فقط بخش گیتار این قطعه اجرا می‌شود.

*** فینال از سونات بزرگ در لا ماژور اثر پاگانینی را با اجرای گیتاریست بزرگ و ویرتوز فرانسوی جودیکائل پروآ می‌شنویم.

Final from Grand Sonata in A Major by Niccolò Paganini – Judicael Perroy

برای دریافت قطعه بر روی اسم فارسی آن کلیک نمایید

۲ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰
صادق زمانی