من که نفهمیدم!
این چه رسمی است؟ این چه اعتقادی است؟ این چه باوری است که ما به کسی که قدرتمند و توانا می‌دانیمش داریم؟
چرا باید از حرم امام رضا به کسی زنگ بزنیم و بگوییم از پشت تلفن به امام سلام کن. آن امام اگر همان امامی باشد که ما ادعا می‌کنیم و قدرتی که ما مدعی هستیم در چنگ دارد از هرکجا که سلامش دهیم جوابمان را خواهد داد!
Now, for some reason, I fit in the Army, like one of them round pegs. It's not really hard. You just make your bed real neat and remember to stand up straight, and always answer every question with "Yes, Drill Sergeant!"
خب، بنا به دلایلی، من مثل یکی از اون میخ‌های سر پهن به درد ارتش می‌خوردم. خیلی سخت نیست. فقط باید تختت رو بی‌عیب و نقص مرتب کنی و یادت باشه سیخ (خبردار) بایستی، و هر سوالی را با «بله، گروهبان دریل» جواب بدی.
ناپلئون کوست (Napoleon Coste) در 1805 میلادی در فرانسه چشم به جهان گشود. او اولین درس‌های موسیقی‌اش را نزد مادرش فراگرفت و از شش سالگی به آموختن گیتار روی آورد. در 1830 به پاریس رفت و در آنجا با لوئیجی ساگرینی (Luigi Sagrini) آشنا شد. او پس از اجرای چند دوئت (دونوازی) با ساگرینی در پاریس، به سرعت مشهور شد. او پس از ملاقات با یکی از نوابغ تکرار نشدنی عالم گیتار، فرناندو سور، بسیار تحت تاثیر قرار گرفت، به مدت دَه سال از فعالیت کناری‌گیری کرد و در منزل شخصی‌اش به یادگیری فنون هارمونی و کنترپوآن پرداخت تا بتواند آهنگسازی کند.
با هم به قطعه «پارک پاریس» ساخته ناپلئون کوست و با اجرای آناستازیا باردینا، گوش می‌سپاریم.
برای دریافت این قطعه، کلیک نمایید.
