21.از همسایگی زاهدان دوری جویید تا بکام دل توانید زیست.
22. در کوچه ای که مناره باشد وثاق [= منزل] نگیرید تا از دردسر مؤذنان بدآواز ایمن باشید.
23. بنگیان را به لوت (خوراکی) و حلوا در یابید.
24. مستان را دست گیرید.
25. چندان که حیات باقیست از حساب میراث خوارگان خود را خوش دارید.
16. خواجگان و بزرگان بیمروت را به ریش تیزید.
17. تا توانید سخنِ حق مگویید تا بر دل‌ها گران مشوید و مردم بی سبب از شما نرنجند.
18. مسخرگی، قوادی، دف زنی، غمازی، گواهی به دروغ دادن، دین به دنیا فروختن و کفرانِ نعمت پیشه سازید تا پیش بزرگان عزیز باشید و از عمر برخوردار گردید.
19. سخن شیخان باور مکنید؛ تا گمراه نشوید و به دوزخ نروید.
20. دست ارادت در دامن رندان پاکباز زنید تا رستگار شوید.
11. طمع از خیرِ کسان ببرید تا به ریش مردم توانید خندید.
12. گِردِ درِ پادشاهان نگردید و عطای ایشان به لِقای دربانان ایشان بخشید.
13. جان فدای یاران موافق کنید.
14. برکتِ عمر و روشنایی چشم و فرح دل در مشاهده نیکوان دانید.
15. ابرو در هم کشیدگان، گره در پیشانی آورندگان، سخن‌های به جد گویان، ترش رویان، کج مزاجان، بخیلان، دروغگویان و بد ادبان را لعنت کنید.
اولین مطلب برخط شد!
گشته‌ام در جهان و آخر کار
دلبری برگزیده‌ام که مپرس
روزی جُحی برای خریدن درازگوشی به بازار می‌رفت؛
مردی پیش آمدش و پرسید: کجا می‌روی؟
گفت: به بازار می‌روم که درازگوشی بخرم.
گفت: بگوی انشاءالله.
گفت: چه جای انشاءالله باشد که خر در بازار و زر در کیسه من است.
چون به بازار درآمد مایه اش را بِزَدند؛ و چون بازگشت همان مرد به او برخورد و پرسیدش: از کجا می‌آیی؟
گفت: انشاءالله از بازار. انشاءالله زرم را بدزدیدند، انشاءالله خری نخریدم و زیان‌دیده و تُهی‌دست به خانه بازمی‌گردم، انشاءالله!
عبید زاکانی
درویشی مستجاب‌الدعوه در بغداد پدید آمد.
حجاج یوسف را خبر کردند. بخواندش و گفت: دعای خیری بر من کن.
گفت: خدایا جانش بستان.
گفت: از بهر خدا، این چه دعاست؟!
گفت دعای خیر است تو را و جمله مسلمانان را.
حجاج یوسف ثقفی، والی حجاز و عراق در عهد بنی‌امیه که به سبب سختگیری و ستمگری‌اش معروف است و به سال 95 ه.ق. درگذشت.
عربی را گفتند: تو پیر شده ای و عمری تباه کرده ای؛ توبه کن و به حج رو.
گفت: خرج سفر حج ندارم.
گفتند: خانه‌ات را بفروش و هزینه‌ی سفر کن.
گفت: چون بازگشتم، کجا بنشینم؟! و اگر بازنگردم و مجاور کعبه مانم خدایم نمی‌گوید ای احمق چرا خانه‌ی خود بفروختی و در خانه‌ی من منزل گزیدی؟
